Smallingerland

Artikel 2 lid 1: ‘De gemeente draagt er zorg voor dat zij aan zoveel mogelijk ingezetenen, die zoals blijkt uit een indicatiebeschikking of herindicatiebeschikking tot de doelgroep behoren, een dienstbetrekking krachtens arbeidsovereenkomst naar burgerlijk recht aanbiedt voor het verrichten van arbeid onder aangepaste omstandigheden.’
Artikel 3 lid 2: ‘Bij de aanpassing van de omstandigheden, bedoeld in artikel 2, eerste lid, wordt rekening gehouden met het advies ter zake dat in de indicatiebeschikking of herindicatiebeschikking is opgenomen.’
Artikel 3 lid 1: ’De arbeid, bedoeld in artikel 2, eerste lid, is gericht op het behouden dan wel het bevorderen van de arbeidbekwaamheid van de werknemer mede met het oog op het kunnen gaan verrichten van arbeid onder normale omstandigheden.’

Bovenstaande artikelen staan in de gemeentewet. De SP haalt ze steeds weer aan om de raad van Smallingerland aan haar verantwoording te herinneren.
Het betoog in de commissievergadering van 13 oktober 2008 volgt hier onder.

Jaarverslag Caparis:

In dit verslag wordt alleen maar bevestigd wat we de vorige keer ook al behandeld hebben bij het jaarverslag van de GR. De SP wil nog eens benadrukken dat er een lijk in de kast zat bij Caparis en dat we daar veel te laat achter kwamen. 5 miljoen moet er opgehoest worden,punt.
Straks in het Transitieplan daar meer over. De burgemeester schrijft op 6 oktober het volgende op zijn weblog. Gemeenschappelijke regelingen zijn bepaald geen lichtende voorbeelden van democratie. De raad heeft daarbij een zeer beperkte, want indirecte invloed en dan ook nog eens uitsluitend achteraf. Wanneer het misgaat wordt de rekening aan de gemeenten gepresenteerd, en proberen te regelen dat het in het vervolg beter gaat.
Daar zit nu net de crux : er valt door deze raad niets te regelen. Wat deze raad in al zijn wijsheid ook bedenkt, je hebt slechts 1/8 invloed terwijl je als gemeente wel verantwoordelijk bent voor 466 werknemers en nog eens 113 mensen op de wachtlijst. Vraag blijft: Hoe kun je nu verantwoordelijk zijn voor beleid waar je geen sturing en regie aan kunt geven? Hoever onze invloed reikt blijkt maar weer uit het feit dat de wethouder het niet eens voor elkaar kan krijgen een door ons ( en ook door hem) gewraakte passage uit het verslag te krijgen. We praten dan over “ onder druk van een abjecte actie onder leiding van de SP Leeuwarden” op bladzijde 9 als het gaat over ziekteverzuim en het ontslag van een van de bedrijfsartsen. We zijn nog steeds van mening dat dergelijke formuleringen niet in een jaarverslag thuishoren.
Desalniettemin kunnen we concluderen dat dit verslag een herhaling van zetten is en we steeds achteraf geïnformeerd worden over hoe mis het gegaan is. Daarom pleitten wij voor meer invloed in wat voor vorm dan ook. Wij nodigen de overige partijen uit tot een discussie over het thema “ Is de GR nog wel van deze tijd? “ en hoe moet het dan wel? Binnenkort kunt u een initiatief daarover van ons tegemoet zien.

Transitieplan:
Artikel 2 lid 1: ‘De gemeente draagt er zorg voor dat zij aan zoveel mogelijk ingezetenen, die zoals blijkt uit een indicatiebeschikking of herindicatiebeschikking tot de doelgroep behoren, een dienstbetrekking krachtens arbeidsovereenkomst naar burgerlijk recht aanbiedt voor het verrichten van arbeid onder aangepaste omstandigheden.’
Artikel 3 lid 2: ‘Bij de aanpassing van de omstandigheden, bedoeld in artikel 2, eerste lid, wordt rekening gehouden met het advies ter zake dat in de indicatiebeschikking of herindicatiebeschikking is opgenomen.’
Artikel 3 lid 1: ’De arbeid, bedoeld in artikel 2, eerste lid, is gericht op het behouden dan wel het bevorderen van de arbeidsbekwaamheid van de werknemer mede met het oog op het kunnen gaan verrichten van arbeid onder normale omstandigheden.’

Geacht college, wij halen deze artikelen nog maar weer eens aan om te benadrukken dat wij, de raad van deze gemeente verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de Wet Sociale Werkvoorziening. Dit transitieplan beoogt het bedrijf Caparis weer gezond te maken en staat bol van management taal. Echter nergens in dit stuk hebben wij het idee dat we het in eerste plaats hebben over mensen. Mensen die door hun arbeidhandicap niet in staat zijn om in het reguliere arbeidsproces te functioneren.
Het meest heikele punt en voor ons ook het meest asociale, is het halsstarrig vasthouden aan het principe 1/3 beschut binnen, 1/3 beschut buiten 1/3 begeleid werken. Deze formule dwingt caparis in een keurslijf om zoveel mogelijk mensen uit beschut binnen naar de detachereningen te krijgen. Voeg daarbij het plan om de 150 ondergrenzers naar de dagopvang van de AWBZ te krijgen en je hebt het plaatje rond. Dit is ons net iets te gemakkelijk. Er wordt blijkbaar niet beseft dat er op dit ogenblik in die zelfde AWBZ een beweging gaande is om de bovengrenzers aan de productie te krijgen. De bovengrenzers in de AWBZ zijn de ondergrenzers in de WSW. De herindiceringen zijn niet van de lucht en lijken als enig doel te hebben om de druk op deze zwakke groepen verder op te voeren. Op bladzijde 9 van het plan staat dat verplichte uitstroom niet is toegestaan. Er staat dat wij samen Caparis en AWBZ instellingen een gezamenlijke inspanning moeten leveren om deze groep te verplaatsen. Waar blijft de inbreng van de mensen waar het om gaat. Toch niet een onbelangrijk detail. Maar het kan niet anders want op diezelfde bladzijde staat dat als eer meer dan 40 % aangewezen zal zijn op beschut binnen heeft dit verregaande consequenties voor de kostenstructuur. Dan wordt men toch als het ware gedwongen om die ondergrenzers naar de AWBZ te transporteren? Wij pleiten voor een, en ik kan dat niet genoeg benadrukken, zeer zorgvuldige begeleiding van de ondergrenzers naar de dagopvang van de AWBZ en daar waar dat echt niet anders kan, o.a. door de leeftijd van de werknemer, behoud van de plek in beschut binnen.
De ontwikkeling van Caparis van productiebedrijf naar een mensontwikkelbedrijf klinkt hartstikke mooi. Echter, het ontwikkelen van mensen als dusdanig staat niet centraal maar het ontwikkelen van het productieniveau van de mensen. Voor een normaal bedrijf is dit ook noodzakelijk maar Caparis is geen normaal bedrijf maar dient uit te voeren wat er in artikel 2 lid 1 van de wet, geciteerd in het begin van mijn betoog. De SP vreest dat onder druk van de kosten de werkdruk wordt opgevoerd met alle gevolgen van dien.
Verder vinden wij het onaanvaardbaar dat alle overige mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt bij Caparis worden gestopt. Deze mensen moeten worden geholpen met participatiebanen, compensaties en loonkostensubsidies. De Sociale Werkvoorziening moet blijven bestaan als verworvenheid van onze sociale staat. De SW is bedoeld voor werknemers met een functionele beperking die daartoe geïndiceerd zijn, en dat moet zo blijven.
Mensen uit de gemeentelijke bijstand (WorkFirst-deelnemers en langdurig werkelozen), herintreders, WAO’ers, schoolverlaters, inburgeraars, vluchtelingen, TBS’ers, ex-delinquenten, verslaafden en risicojongeren zullen vermengd gaan worden met Wsw’ers op de werkvloer. Als dit zorgvuldig en met mate gebeurd zou het nog te doen zijn, maar wij vrezen dat dat niet gebeurt.
Directeur de Vreeze heeft zijn oor goed te luisteren gelegd bij zijn collegae in den lande en weet dat daar de winst ( niet voor de mensen maar voor het bedrijf) te halen is. Re-integratieactiviteiten gaan echter ten koste van de oorspronkelijke doelgroep van de Wsw. Ze veroorzaken onrust en gevoelens van verdringing onder Wsw’ers. De werkleider moet zijn aandacht nu over meerdere groepen verdelen, terwijl de SW-doelgroep ook al niet meer eenduidig is. Wsw’ers blijven aangewezen op de arbeid, terwijl er onder andere re-integratieklanten veel verloop plaatsvindt.
Bovenstaand sommen wij de gevaren op voor de mensen die op dit ogenblik in de SW werkzaam zijn. Maar in deze onzekere tijden komt er ook nog eens het rapport van Bert de Vries( CDA) overheen. Dit rapport (Werken naar Vermogen) beoogt een nog verdere verslechtering van de positie van WSW er. Deze commissie stelt zelfs voor de CAO voor de SW af te schaffen. Kortom het wordt de mensen bij Caparis wel vreselijk moeilijk gemaakt om een menswaardig bestaan te garanderen.
Als manager van een bedrijf heeft de heer de Vreeze de zaken goed op een rijtje en heeft hij dit plan goed doordacht. De gemeenten zullen enthousiast reageren: Hoera, geen gemeentelijke bijdrage meer in 2012. De Socialistische Partij ziet met dit plan en het rapport van Bert de Vries samen de SW verloren gaan als er geen afdoende maatregelen vanuit de gemeenten komen om de mensen bij Caparis te beschermen tegen deze overdaad aan management! Het is o.i. niet erg als er elk jaar geld bij moet vanuit deze gemeente om Caparis op die manier in de benen te houden. Concluderend vinden wij dit plan te zakelijk en vanuit het oogpunt van de mensen die bij Caparis moeten werken wordt het een onzekere tijd. Tot slot:

• Voor de WSW-ers die nooit buiten het WSW-bedrijf zullen kunnen werken, moet de sociale werkvoorziening met voldoende zinvol werk blijven bestaan.

• De lange wachttijd moet voorbij zijn. De SP wil daarom dat grote werkgevers/bazen verplicht voor een deel WSW-ers in dienst nemen voor nuttig werk. Daarbij moeten ze meer hulp krijgen.

• De WSW is voor mensen met een handicap, niet voor andere groepen.

• De SP wil dat het werk beter wordt aangepast aan de mensen en dat er betere werkleiders komen. Daarvoor moeten er onder andere kleinere groepen in de werkplaatsen komen. De WSW-er behoudt het recht op aangepast werk, waarbij rekening wordt gehouden met zijn of haar handicap. Het sociale moet voorop staan.

Michiel Schrier
Jos v.d. Horst

www.wswplein.nl