Smallingerland

De afgelopen raadsvergadering in Smallingerland stond in het teken van het minimabeleid. Het college en sommige fracties kunnen er maar niet mee ophouden zichzelf de hemel in te prijzen hoe sociaal Smallingerland is in vergelijking met andere gemeenten. De fractie van de SP vindt het niet meer dan normaal, zeg maar fatsoenlijk, dat je goede regelingen hebt voor de minima. Dat iets aardig is geregeld betekent nog niet dat het niet beter kan. In discussies over het minimabeleid wordt op dit moment de crisis te pas en te onpas gebruikt. De partijen van rechtse signatuur geven aan dat de crisis een verruiming van het minimabeleid niet toestaat, maar geven ondertussen vele miljoenen uit aan projectontwikkelaars. Het linkse kamp vindt dat we nu juist mensen die het moeilijk gaan krijgen moeten steunen, maar gebruiken soms de verkeerde argumenten. Het minimabeleid –zeker in een rijke gemeente als de onze- zou je echter los moeten zien van de hele crisis. Het gaat er om dat iedereen in Nederland een menswaardig bestaan kan leiden dat gebaseerd is op solidariteit. Het geld is er wel, het is maar net wat je er mee doet

De vergadering begon zoals gewoonlijk met het vragenuurtje. De SP heeft van de gelegenheid gebruikt gemaakt om vragen te stellen over het gebruik van leenbijstand door onze gemeente. De PvdA wethouder kon ons vertellen dat er 53.000 euro aan 31 bijstandsgerechtigden leenbijstand is verstrekt in 2008. Dit kwam neer op ongeveer 1300 euro per persoon! Hier komt bij dat bij dit soort kortdurende leningen door de gemeentelijke kredietbank (GKB) soms 16 procent aan rente wordt berekent. Het is dan ook niet moeilijk om de conclusie te trekken dat wij hier vanaf moeten? ‘Maar dan lopen de kosten helemaal uit de hand’, was het antwoord van de wethouder. De gemeente zadelt mensen met een krap budget liever op met een dure lening.

Op de agenda stond ook de langdurigheidstoeslag voor mensen met een laag inkomen. Vroeger werd dit landelijk geregeld, maar sinds dit jaar beslist de gemeente hierover. Het voorstel van het college was om de eerdere regeling voor te zetten. Mensen die langer dan vijf jaar een inkomen op bijstandsniveau hadden krijgen jaarlijks extra geld van de gemeente. Jos van der Horst had in een voorbereidende vergadering al betoogd dat mensen al na drie jaar voor de toeslag in aanmerking moeten komen. Daarnaast vindt de SP dat ook mensen vlak boven het minimum (tot 110 procent van het bijstandsniveau) hier recht op hebben. Als laatste willen wij ook dat de hoogte van de toeslag meegroeit met de prijzen. Al deze punten werden verwoord in een –vorige week rondgestuurd- amendement van de PvdA. De SP ondersteunde dit dan ook. De teleurstelling was heel groot toen bleek dat twee leden van de PvdA afwezig waren bij deze vergadering. Hierdoor was de nipte meerderheid verdwenen. In een eerdere vergadering was de PvdA er al eens toe overgegaan om een raadslid voor de stemming van zijn ziekbed te halen. De halfslachtige poging deze keer om het voorstel door te schuiven naar de volgende vergadering om met een dekkingsvoorstel te komen getuigde van weinig politiek inzicht. En dan ook nog besmuikt kijken als daar geen meerderheid voor wordt gevonden! Het is aan de PvdA te danken dat de landurigheidstoeslag geen sociaal gezicht heeft gekregen. Opmerkelijk was verder dat tijdens de vergadering nog een amendement uit de hoge hoed kwam van onder andere de CU en het CDA. De CU had dan ook het verlagen van de grens van vijf naar drie jaar in het verkiezingsprogramma staan. Zij wilden geen verhoging van de inkomensgrens en ook de indexering zou niet vast komen te liggen. Maar het belangrijkste was dat het geen structurele maatregel zou worden, maar eentje die over twee jaar misschien stopt. De wethouder merkte terecht op dat je mensen niet in die onzekere situatie mag brengen. Daarnaast was er een totaal gebrek aan discussie om als raad gezamenlijk tot één voorstel te komen. Met de wetenschap dat het slappe aftreksel op een meerderheid kon rekenen heeft de SP hier ouderwets tegen gestemd.

Michiel Schrier