Smallingerland

Afgelopen vrijdag sprak Felix van Beek, wethouder in Smallingerland, in het Polytburo van Omrop Fryslân over de uitkomst van de raadsvergadering over de begroting. Door alle amendementen van ELP, CDA, VVD en SB rammelt deze begroting nu aan alle kanten, loopt het sociaal domein gevaar en bestaat de kans dat onze provincie de begroting niet goedkeurt. Hierover sprak wethouder Felix van Beek terecht zijn zorgen uit.

Van Beek zal na deze begrotingsvergaderingen beter begrepen hebben waarom er een zakencollege is in Smallingerland. Deze raadsperiode kent een geschiedenis van ruzie en het college op pad sturen zonder duidelijke opdracht. Achteraf werd er wel micromanagement toegepast en werd de lat voor aangedragen collegevoorstellen zeer hoog gelegd. Op deze manier werd een onwerkbare situatie gecreëerd, was Smallingerland stuurloos en kon na twee jaar het hele college vertrekken. Met name ELP wil in de raad populistische toon kunnen aanslaan en loopt nu weg voor verantwoordelijkheid door deze te leggen bij het zaken college.

Kijken we terug dan zien we dat dezelfde partijen VVD, CDA en uit de VVD ontstane partijen, soortgelijk acteerden op andere dossiers. Bijvoorbeeld de weerstand in 2009 tegen de verhoging van OZB ten bate van een treinspoor. Liever zagen deze partijen bezuinigingen op cultuur, nieuwbouw van scholen en centrumplannen. Onhaalbaar en populistisch. Hiermee vervloog de realistische optie om 24 miljoen te investeren in het spoor en dat betekende het einde van ‘Drachten aan het spoor’. Vreemd genoeg waren het ook deze fracties die zes jaar geleden weer een wethouder van ons op stap stuurden om toch mogelijkheden voor een spoor te gaan onderzoeken.

Nu herhalen dezelfde partijen hun ad hoc politiek. Zonder aan de lange termijn en het algemeen belang te denken houden ze vast aan hun OZB stokpaardje. ELP Voorzitter Yntze de Vries denkt dat er jaarlijks nog wel drie miljoen te halen is in het sociaal domein. Gewoon de lucht eruit halen alsof het een fietsband is. Onduidelijk zijn de gevolgen van een dergelijke bezuiniging en ook de uitvoerbaarheid. Dat hij zelf ook bepaald niet overtuigd dat dit haalbaar is blijkt uit zijn blog waar hij direct begint over het provinciaal toezicht. De dreiging is door deze begroting zeer reëel maar de Vries legt de schuld bij het college en vindt het wel goed dat de provincie gaat ‘meekijken’.

Volgens mij betekent ‘onder toezicht stellen’ wel wat meer dan ‘meekijken’ alleen. De provincie gaat dan domweg onze begroting sluitend maken. Ze gaan strepen in onze uitgaven tot de begroting klopt (punt). Ook wanneer dit heilige huisjes van politieke partijen betreft zoals de OZB en parkeergelden. Kennelijk maken ze zich niet druk over wat dit zou kunnen betekenen voor onze buurthuizen, bieb, minimabeleid, zwembad of jongerenwerk. De regie zijn wij dan kwijt.

Inmiddels heeft de top van de ambtelijk organisatie een signaal afgegeven aan de raad: ‘Het gevoel dat er lichtvaardig omgegaan wordt met professioneel advies. Dat niet de feiten, inhoud of het op professioneel advies gebaseerd voorstel leidend is voor het debat. Dat het meer en meer gaat om onderlinge verhoudingen binnen het politieke domein die leiden tot keuzes die vaak afwijken of zelfs indruisen tegen wat is voorgesteld of soms zelfs juridisch onjuist zijn’.

Waarom hebben deze partijen deze opstelling? Gaat het sociaal domein hun dan niet aan het hart? Wordt niet begrepen dat je om lange termijn doelen te halen soms ook slechte berichten aan je achterban moet vertellen? Dat je kaders moet stellen die haalbaar zijn? Je kan je verantwoordelijkheid niet afschuiven richting de provincie. Dit betekent namelijk dat je wel ziet waar de schoen wringt, maar je geen verantwoordelijkheid wil nemen.

Ramon Vos