Ik ben een vluchteling
Ik ben een vluchteling
Ik ben vijftien jaar in Nederland. De eerste vier jaar was ik in een AZC. Dat was beslist geen leuke tijd. Toen ik een verblijfsvergunning kreeg, verhuisde ik naar een flat in Heerenveen.
Ik kreeg een Nederlandse vriendin. We hebben samengewoond, en ook een kind gekregen. Nu leven wij gescheiden, maar zoals het hoort in Nederland: we proberen vrienden te blijven, en we delen het ouderschap.
Vluchten is een hele moeilijke beslissing. Stel je eens voor wat je achterlaat. Ik liet in Jordanië mijn vrouw en mijn kind achter, mijn familie, vader, moeder, mijn thuis, alle bezit. En ook: ik liet mijn cultuur achter, mijn manier van leven, alles wat mij bekend was, alles waar ik vertrouwd mee was, alles wat voor mij gewoon was.
Ik liet ook mijn ideaal achter – ik werkte mee aan het bevrijden van Irak, ik wilde met mijn vader teruggaan naar een vrij Irak. Een wens, een droom. Mijn leven was in gevaar door dit werk. Er kwam een dag dat ik wist dat ik weg moest, omdat ik het anders niet zou overleven.
Het is zwaar om alles achter te laten, maar ook, misschien nog meer, het is heel zwaar om hier weer te beginnen. Iemand die alles kwijt is, vindt het ook heel moeilijk een reden te vinden weer te beginnen met bouwen. Het verlies is groot.
Ik kan begrijpen dat de gewone Nederlander dat niet zo interessant vindt. Er zijn zo veel vluchtelingen, zoveel verhalen. Maar ze moeten allemaal opnieuw beginnen.Ik ook, en dat was niet makkelijk. Mijn flat was te groot, ik verdwaalde in al die kamers ná mijn kamertje van 2 bij 3 in het AZC. Hoe werk te vinden? Ik had geen idee. Hoe om te gaan met de mensen hier? Ook dat moest ik leren.
De gemeente hielp mij. Ik kreeg een opleiding als buschauffeur aangeboden. Werkgarantie, ik kreeg een baan. Ik werk nu al tien jaar als buschauffeur. Het gaat goed met mij.
Wat heeft een vluchteling nodig? Een vluchteling heeft het nodig opnieuw te kunnen beginnen met bouwen. Bouwen betekent niet alleen huis, werk, geld. Bouwen betekent ook jezelf leren kennen in deze nieuwe omgeving. Ik moest zoveel leren over deze maatschappij, ik maakte zoveel fouten.
Een vluchteling heeft kansen nodig, taal, mensen, verbinding. Een vluchteling heeft het NIET nodig om zielig gevonden te worden, om altijd geholpen te moeten worden. Ze hebben alleen hulp nodig om overnieuw te beginnen.
Wij kunnen ze helpen om precies dat te bereiken.
Jamal al Sari
Deze blog werd uitgesproken op de Opdenbare avond over vluchtelingen op 17 februari 2016 in de Brede School de Wiken in Drachten.
Reactie toevoegen