h

Innerlijke strijd

25 juni 2014

Innerlijke strijd

De wethouder die ik nu ben komt regelmatig het raadslid tegen dat ik was. In wezen ben ik dat eigenlijk nog niet helemaal ontgroeid. Eens een volksvertegenwoordiger, altijd een volksvertegenwoordiger. Het maakt wel dat je soms anders naar de zaken moet kijken. Op het gebied van menselijke waardigheid bestaat er echter geen andere kijk, die kijk blijft hetzelfde, wat voor functie ik ook mag bekleden of nog ga bekleden.

Van een SP wethouder hebben mensen vaak hoge verwachtingen, hoger dan bij andere wethouders. Vooral de dossiers waartegen het SP raadslid in de vorige op de barricaden ging wekken de verwachting van”dat wordt nu wel even gefikst”. De werkelijkheid is vaak weerbarstig en door de besluitvorming in de vorige periode ben je gebonden aan staand beleid. Had de SP ten tijde van die besluitvorming in het college gezeten dan had een bepaald besluit er anders uit kunnen zien.

Natuurlijk zijn er een aantal zaken waartegen de toenmalige raadsfractie behoorlijk stelling is genomen. Een van die onderwerpen was het personeelsbeleid in het gemeentehuis. Het bureau Berenschot toonde in haar onderzoek aan dat er wel degelijk iets aan de hand was op het gebied van de werkrelaties. Een meerderheid van de raad besliste vorig jaar dat het verleden niet meegenomen kon worden in dat onderzoek. Dat laatste was een wens van de SP fractie.

De aanbevelingen uit het onderzoek zijn overgenomen en door de organisatie is actie ondernomen. In de vier weken dat ik nu wethouder ben heb ik de indruk gekregen dat er iets fundamenteels aan het veranderen is in het gemeentehuis. Medewerkers van de betrokken afdelingen melden mij met enige regelmaat dat ze weer met plezier naar het werk gaan en dat ze het idee hebben dat er inderdaad iets gaat veranderen. Dat geeft dat ik goede hoop heb dat het wat dat betreft op den duur goed gaat komen.

Blijft over de situatie van de mensen die niet meer bij de gemeentelijke organisatie werken en nog wel kampen met de gevolgen van het toenmalige beleid. Het is hartstikke zuur dat geen recht gedaan is aan de klachten van deze mensen. De realiteit is dat de materiële schade voortvloeiend uit het beëindigen van het dienstverband zoveel mogelijk is gecompenseerd. Wat niet vergoed kan worden is de emotionele schade. Dat is nu precies waar ik heel weinig meer aan kan doen, al hoe graag ik dat ook zou willen.

Die innerlijke strijd voer ik elke dag . Ik sterk mij echter met de gedachte dat ik met hart en ziel gestreden heb voor deze mensen en alles heb gedaan wat binnen mijn mogelijkheden ligt. De mogelijkheden zijn echter niet onuitputtelijk.

Reacties

Mooi

U bent hier