h

Woorden en daden

7 januari 2017

Woorden en daden

Foto: Eva Niën

Afgelopen zomer werd ik op het Simmerdeis festival aangesproken door een jonge fractievolger van een van de politieke partijen in deze gemeente. Hij beweerde dat de komende gemeenteraadsverkiezingen zou gaan over wel of niet een koopzondag in deze gemeente. "Nee!" riep ik en schrok tegelijkertijd van mijn felheid en vervolgde enigszins bedaarder dat wat de mensen echt bezighoud de vraag is of ze de zorg nog wel kunnen betalen en dat het eigen risico veel te hoog is. Slechts een aantal schreeuwers op facebook houdt zich bezig met bovengenoemd onderwerp.

Toch speelt het wel degelijk en niet alleen in politiek Smallingerland maar ook onder de ondernemers. Vraag je echter door, en dat heeft de SP fractie wel degelijk gedaan, kom je echter niet op de overduidelijke meerderheid zoals de bovengenoemde schreeuwers beweren.

Waar het tegenwoordig alleen nog om lijkt te draaien is beeldvorming. Zowel op nationaal als op gemeentelijk niveau lijkt het op een wedstrijdje ver plassen.

Alles lijkt aangegrepen te worden om de pers te halen en de eigen persoon en/of de eigen partij te profileren. Heeft de kiezer gekozen voor deze profileringsdrang? Of heeft de kiezer gekozen op basis van wat er in de diverse programma's door partijen beloofd is? Dat de kiezer recht heeft om te weten of ook uitgevoerd is waarvoor hij/zij gekozen heeft, is een ding dat zeker is. Normaal gesproken komt dat tot uiting in de daden van de gekozene. Dat laatste is denk ik de reden waarom mensen zich afkeren van de politiek. De algemene mening is dat politici veel beloven maar niets waarmaken.

Ik ben in 2006 volksvertegenwoordiger geworden omdat ik iets wilde betekenen voor de mensen in de gemeente Smallingerland. Wat ik nu zowel nationaal als gemeentelijk zie gebeuren is dat er een aantal ijdeltuiten denkt dat die het voor het zeggen hebben en de macht naar zich toe trachten te trekken. Wat heeft het volk aan dit soort gedrag? Helemaal niets.

Ik geef het echter niet op. Er is genoeg om voor te knokken. 2017 wordt een uitstekend jaar om te knokken. Knokken voor een beter zorgsysteem. Maar ook knokken voor een betere verdeling van welvaart, beter onderwijs met gelijke kansen voor iedereen en niet alleen voor de rijken. Op het gebied van wonen is ook een wereld te winnen. Hoewel ik enorm tegen gewerkt wordt door nationale wetgeving heb ik ook in 2016 geprobeerd het leed voor menigeen te verzachten. Zolang het politieke klimaat in Den Haag echter niet veranderd blijft het pleisters plakken.

In het komende jaar heb ik er heel veel vertrouwen dat de SP eindelijk zoveel stemmen kan vergaren dat er iets veranderd. Als de SP de Tweede Kamerverkiezingen in maart wint is zeker dat het Nationaal Zorgfonds er komt.

Op zaterdag 7 januari stond de SP in Smallingerland alweer op straat en het vervult mij met onmetelijke trots dat ik deel uitmaak van deze afdeling. Met veel liefde en passie wordt elke keer weer de mensen opgezocht. Deze fantastische mensen zijn niet allemaal in de raad gekozen maar in mijn ogen zijn ze wel degelijk volksvertegenwoordigers. Maar bovenal zijn het knokkers, net als overal in het land.

Met veel optimisme ga ik het nieuwe jaar in en ik hoop u ook. Ik wens u veel geluk, wijsheid en bovenal heel veel gezondheid en welzijn toe in 2017!

Jos van der Horst

U bent hier